Ο Κρητικός συνθέτης Αντώνης Ζαχαράκης

Ο Αντώνης Ζαχαράκης, γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1969 στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Το 1983 πήρε τα πρώτα του μαθήματα κρουστών στην Δημοτική Φιλαρμονική Ρεθύμνου με καθηγητή τον Νίκο Αντωνακάκη και με αρχιμουσικό τον Κώστα Αποστολάκη και αργότερα στο Εργαστήρι Κρουστών από το Νίκο Τουλιάτο.

Είναι ενεργό μέλος της Πειραματικής Συμφωνικής Ορχήστρας Ρεθύμνου με μαέστρο τον Μπάμπη Πραματευτάκη, καθώς και μέλος του μουσικού σχήματος «Φωνές του Νότου» παίζοντας τύμπανα & κρουστά, ενώ έχει διασκευάσει και ενορχηστρώσει δεκάδες πολυφωνικά τραγούδια για το σχήμα αυτό. Με τις «Φωνές του Νότου» έχει εμφανιστεί σε συναυλίες με τον Σταμάτη Κραουνάκη, την Λίνα Νικολακοπούλου και το «Τρίφωνο».

Έχει συνεργαστεί με τον Στέλιο Μπικάκη, με τον Κώστα Βερδινάκη, με τη Σούλα Δασκαλομαρκάκη, με τα αδέλφια Νεκτάριο και Ευτύχη Κωστάκη και άλλους. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον Μιχάλη Νικηφόρο.

Ζει μόνιμα στο Ρέθυμνο της Κρήτης, όπου και εργάζεται ως καθηγητής κρουστών στην Φιλαρμονική του Δήμου Ρεθύμνου.

Σαν συνθέτης ασχολείται με όλα τα είδη μουσικής, μοντέρνο, παραδοσιακό, σόλο, μουσική δωματίου, χορωδιακή και συμφωνική μουσική. Επίσης έχει συνθέσει μουσική για θεατρικά έργα, ταινίες μικρού μήκους, και έχει επιμεληθεί την ενορχήστρωση σε αρκετές δισκογραφικές δουλειές.

Λευκό πανί – Βασίλης Σκουλάς

Μιχάλης Νικηφόρος-Φωνές του Νότου

Μουσική : Αντώνης Ζαχαράκης
Στίχοι : Διαμαντής Κορτέσης

Τραγούδι : Βασίλης Σκουλάς
Φωνητικά : Μιχάλης Νικηφόρος – Φωνές του Νότου
Λύρα : Μιχάλης Νικηφόρος
Κιθάρες : Αργύρης Έξαρχος
Μπάσο : Αντώνης Ντακάκης
Ενορχήστρωση-Τύμπανα-Κρουστά : Αντώνης Ζαχαράκης
Μίξη ήχου : Τάκης Αργυρίου Studio 111
Φωτογραφία : Μανόλης Δενδάκης

Λευκό πανί

Αφήνεις τους προστάτες σου, τ’ αύριο να σου κλέψουν,
κι’ ακροβατείς ανάμεσα, στο χθες και το παρόν σου.
Το μερτικό που σου΄ ταξαν, πίσω θα στο γυρέψουν,
πάλεψε Νεοέλληνα, φτιάξε το ριζικό σου.

Λευκό πανί, δίχως σταυρό
η γαλανόλευκή σου,
στάλα αντίστασης θα βρω
αν ψάξω στην ψυχή σου;

Σκύψε και δες τα λάθη σου, στα μάθια των παιδιών σου,
κι’ αναλογίσου μια φορά, το μέλλον που τα δένεις.
Είναι βαρύ το τίμημα, μικρό το θυμικό σου,
βάλε φωθιά και κάψε την, τη στράτα που διαβαίνεις.