Η Ηρώ θα βρεθεί την Δευτέρα 11 Μαρτίου για πρώτη φορά στο Half Note, με ένα αναπάντεχο πρόγραμμα – αφιέρωμα σε τραγούδια της Shirley Bassey, κομμάτια από ταινίες του James Bond και όχι μόνο. Για μία μόνο βραδιά, η εξαιρετική ερμηνεύτρια θα μας χαρίσει τραγούδια από τη διεθνή δισκογραφία που έχουν σημαδέψει το παγκόσμιο ρεπερτόριο.
Για όσους παρακολουθούμε την πορεία της, δεν είναι η πρώτη φορά που θα ακούσουμε την Ηρώ σε τραγούδια από τη διεθνή μουσική σκηνή. Έχοντας ιδιαίτερες φωνητικές δυνατότητες, την έχουμε απολαύσει να ερμηνεύει Piaf, Streisand, Whitney Houston και άλλα πολλά, δύσκολα και απαιτητικά τραγούδια και πρέπει να ομολογήσω πως σπάνια συναντάς τέτοια αρτιότητα ερμηνείας σε αυτό το ρεπερτόριο από ελληνίδα τραγουδίστρια.
Στο Half Note θα έχει την ευκαιρία να ερμηνεύσει ένα ρεπερτόριο που αγαπάει σε ένα πιο μυημένο κοινό, με συνοδοιπόρους της δυο εξαιρετικούς μουσικούς, όπως μας είπε μαζί με άλλα πολλά, στη σύντομη συνέντευξη που ακολουθεί …
Ερμηνεύετε Shirley Bassey και κομμάτια από ταινίες του James Bond στο Half Note. Μιλήστε μας λίγο για τη σχέση σας με τα τραγούδια που έχετε επιλέξει στο πρόγραμμά σας.
Το πρόγραμμα και το αφιέρωμα είναι μια ξεχωριστή στιγμή για μένα, γιατί είμαι λάτρης αυτού του είδους μουσικής και στην Ελλάδα πολύ σπάνια δίνεται η ευκαιρία σε έναν Έλληνα τραγουδιστή να πει τέτοια κομμάτια. Άλλωστε το εγχείρημα είναι από μόνο του δύσκολο, καθώς το επίπεδο ερμηνείας και η δυσκολία των τραγουδιών είναι μάλλον ιδιαίτερη. Θέλω να πιστεύω ότι θα ερμηνεύσω τα κομμάτια αξιοπρεπώς, έχοντας την φιλοδοξία ότι μου ταιριάζουν και ότι μπορώ να το κάνω.
Τραγουδάτε συχνά, και υπέροχα θα έλεγα, διεθνές ρεπερτόριο. Πιστεύετε πως ο Έλληνας είναι πια έτοιμος γι’ αυτό ή ακόμα προτιμά τον ελληνικό στίχο? Αποδέχεται πιο εύκολα σήμερα διεθνή ακούσματα? Αναζητά την ανατροπή από Έλληνες ερμηνευτές?
Οι Έλληνες όταν ακούνε μουσική είναι ανοιχτοί σε όλα τα είδη. Όταν όμως πρόκειται για «έξοδο» σε μαγαζί ή διασκέδαση, τότε η μουσική που τους έλκει είναι αμιγώς ελληνική, θα έλεγα. Δυσκολεύονται πολύ να ακούσουν πολλά ξένα κομμάτια, νιώθουν ότι δεν τους «μιλάνε» στην καρδιά τους. Και ίσως να μην έχουν και άδικο, αφού η γλώσσα, ο λόγος, είναι που εγείρει το συναίσθημα.
Γι’ αυτό το λόγο και ο χώρος του Half Note που είναι εξειδικευμένος στο ξένο ρεπερτόριο είναι για μένα μια ασφαλής επιλογή, αφού ο κόσμος που θα έρθει σίγουρα περιμένει να ακούσει κάτι διαφορετικό. Πολλές φορές έχω σκεφτεί το ξένο ρεπερτόριο, αλλά τελικά δεν ξέρω πόσο έτοιμοι είναι οι Έλληνες να ακούσουν ένα πρόγραμμα με κομμάτια τέτοιου είδους. Απόδειξη ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει σχεδόν κανένα music hall. Εκτός από το Μέγαρο Μουσικής, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και το Badminton, δεν ξέρω άλλους χώρους να τολμάνε διαφορετικά θεάματα.
Σας είδαμε φέτος να ταξιδεύετε στην Ελλάδα με ένα πρόγραμμα ρεσιτάλ … πιάνο εσείς και φωνή εσείς. Δύσκολο, ομολογουμένως, για έναν καλλιτέχνη να παίζει και να ερμηνεύει συγχρόνως ένα δύσκολο και απαιτητικό ρεπερτόριο, όπως συχνά σας έχουμε ακούσει. Γιατί κάνατε τέτοια επιλογή? Δεν είναι πιο κουραστικό? Πιο μοναχικό στη σκηνή?
Καθόλου μοναχικό, αλλά δύσκολο τεχνικά, αν και θέλω να πιστεύω ότι οι γνώσεις μου στο πιάνο είναι τέτοιες που μπορώ να ανταπεξέλθω σε ένα τέτοιας φύσης πρόγραμμα.
Δεν ξέρω εάν βαρύνει πιο πολύ η ερμηνεία ή το παίξιμο στο πιάνο στις συναυλίες μου, αλλά έχω την εντύπωση ότι επειδή ο κόσμος έρχεται κυρίως να με δει να τραγουδάω, πάντα το βάρος μου πέφτει στην ερμηνεία, με αποτέλεσμα να μειονεκτεί κατά κάποιο τρόπο το πιάνο. Αλλά δεν φιλοδοξώ να αποδείξω την άρτια τεχνική μου στις ζωντανές εμφανίσεις μου. Αυτό το έχω κάνει ήδη με το δίπλωμα και τα θεωρητικά μου μαθήματα, πριν πολλά χρόνια. Αν χρειαστεί, μπορώ και πάλι να είμαι μάχιμη ως προς το πιάνο. Αλλά προτιμώ να τραγουδάω και ο κόσμος να εισπράττει αυτή μου την ανάγκη για επικοινωνία μαζί του.
Με τις εμφανίσεις αυτές κατάφερα να ξαναφέρω τον κόσμο πιο κοντά μου και να «μιλήσουμε» με έναν τρόπο που είχαμε ξεχάσει.
Ποια η σχέση σας με το κοινό που σας παρακολουθεί? Έχει διαφοροποιηθεί στο πέρασμα των χρόνων?
Έχω απελευθερωθεί και έχω χαλαρώσει. Δεν με νοιάζει πια να αποδείξω κάτι και αυτό είναι η αρχή σε μια επαφή πολύ ουσιαστική με το κοινό. Μια επαφή που έχει χιούμορ και ευαισθησία, χωρίς ταμπού και φόβο, χωρίς να αγχώνομαι για την εικόνα μου. Έχω κερδίσει την αγάπη του κόσμου με την αλήθεια μου. Γιατί είμαι αληθινή και πηγαία καλλιτέχνης, με ότι συνεπάγεται αυτό, θετικό ή αρνητικό.
Πώς βλέπετε την κοινωνική κρίση γύρω μας? Πιστεύετε πως έχει θετική ή αρνητική επίδραση στα καλλιτεχνικά δρώμενα και στο είδος της τέχνης που επιλέγει το κοινό για την ψυχαγωγία του στις μέρες μας, τώρα που σίγουρα είναι περιορισμένη σε σχέση με παλαιότερες εποχές?
Στο μέλλον η κρίση αξιών που περνάμε, διότι για τέτοια πρόκειται, ή καλύτερα η ισοπέδωσή τους, θα βοηθήσει στην επανατοποθέτησή μας απέναντι στη ζωή και όσα μας προσφέρει απλόχερα, αλλά έχουμε σταματήσει να τα βλέπουμε.
Προς το παρόν βιώνουμε την εποχή που κάθε «λαμόγιο» βρίσκει χώρο να «ακμάσει» καθώς η κοινωνία μας έχει στηριχτεί στην παντελή έλλειψη παιδείας και αισθητικής. Κάθε τι μέτριο και εμφανώς άπληστο βρίσκει χώρο να ζήσει και
να κατοχυρώσει την επιτυχία του.
Μα αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ. Διότι απλά δεν είναι αληθινό, ούτε ουσίας, είναι μια στείρα φιλοδοξία και μια κίβδηλη εικόνα χωρίς αλήθεια.
Δεν πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί για πολύ καιρό να κοροϊδεύει τον ακροατή ή τον θεατή. Μπορεί για λίγο, όσο αυτός είναι μπερδεμένος και πολυάσχολος. Όταν καθαρίσει το τοπίο μέσα του, τότε θα αναζητήσει αυτό που πραγματικά μιλάει μέσα στην ψυχή του. Και τότε, εγώ θα είμαι εκεί….
Κάνετε σχέδια για το μέλλον? Ονειρεύεστε ακόμα? Πώς θα θέλατε να βλέπατε την Ελλάδα σε 10 χρόνια από σήμερα? Τη δική σας καριέρα?
Τα μεγαλόπνοα σχέδια τα αφήνω στους βιομήχανους της τέχνης, τους άπληστους και τους αδηφάγους εραστές της δόξας και του χρήματος.
Προσωπικά, θα κρατήσω την όμορφη σχέση μου με τον κόσμο, τα βράδια που τραγουδάμε ότι μας κατέβει στο κεφάλι και γελάμε με τα ευτράπελα της κοινωνίας που ζούμε. Με το κοινό μου θέλω να προβληματιζόμαστε μαζί για το μέλλον και τα όνειρα που μας κλέβουν κάθε στιγμή και να βρίσκουμε τρόπους να φτιάχνουμε καινούργια από την αρχή.
Σε 10 χρόνια θα είμαι πάλι εδώ και θα μιλάμε για κάτι καινούργιο που θα έχω εμπνευστεί να γράψω ή να κάνω. Κάτι καινούργιο που θα το δουλεύω σαν έφηβη, θα το φοβάμαι σαν μαμά και θα το ερμηνεύω σαν ώριμη γυναίκα. Η ουσία είναι ότι θα είμαι εδώ!
Σας ευχαριστώ.
Εγώ σας ευχαριστώ και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε!
7/3/2012
Ελένη Κοχύλη
