Το Ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης χρησιμοποιούσε ο πολύπλευρος συνθέτης Γιάννης Κωνσταντινίδης του Γεωργίου,
(21 Αυγούστου 1903 – 17 Ιανουαρίου 1984) για να ξεχωρίσει την δραστηριότητά του ως τραγουδοποιού.
Ως Κώστας Γιαννίδης, ήταν ένας από τους διακεκριμένους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, μαέστρους και πιανίστες, ιδίως του ελαφρού τραγουδιού.
«Όταν γεννήθηκα, η γιαγιά μου έβαλε πλάι στην κούνια μου τρία πιατάκια με γλυκό του κουταλιού, βύσσινο, νεράντζι, καρυδάκι. Για να φάνε οι μοίρες και να γλυκαθούνε και να είναι καλές μαζί μου. Το άλλο πρωί τα πιατάκια ήταν άδεια. Εγώ πιστεύω πως ο χρόνος ήρθε κι έφαγε και από τα τρία. Είναι καλός μαζί μου ο χρόνος…».
Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Σμύρνη τον Αύγουστο του 1903. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια που λίγο πριν την καταστροφή της Σμύρνης ήλθε στην Ελλάδα και συνέχισε σπουδές στη Γερμανία σε πιάνο και σύνθεση στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου και στο Ωδείο Στερν (1923-1931). Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε στο ελληνικό μουσικό θέατρο ως μαέστρος και συνθέτης την περίοδο 1932-1950 όπου και παρουσιάστηκε με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης μετατρέποντας τη σειρά του ονοματεπωνύμου του.
Ο Κώστας Γιαννίδης παρουσίασε πολλά έργα
Οπερέτες, περίπου 50, μουσικές κωμωδίες και πολλές επιθεωρήσεις. Διετέλεσε Διευθυντής του τμήματος ελαφράς μουσικής του ΕΙΡ την περίοδο 1946-1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ την περίοδο 1952-1960.
Έχει γράψει συμφωνικά έργα , κομμάτια για πιάνο, μουσική δωματίου, και πολλά τραγούδια. Είχε πάρει μέρος σε επιτροπές κρίσης διαφόρων φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού όπως στη Θεσσαλονίκη 1962-1967, στο Σπλιτ το 1968, Βουλγαρίας 1971-1975, Λουμπλιάνας 1974, κ.α.
Τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο του Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το εξαίρετο τραγούδι του «Ξύπνα αγάπη μου» (1960) που ερμήνευσε η Νανά Μούσχουρη, με το Γ’ Βραβείο του επόμενου έτους με το τραγούδι «Τα δυο σου γκρίζα ματάκια» που ερμήνευσε η Άτζελα Ζήλεια,
καθώς και με το Α’ Βραβείο στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Αλυσίδες» (1962) που ερμήνευσε η Καίτη Μπελίντα . Στον ελληνικό κινηματογράφο είχε επίσης αναλάβει τη μουσική επένδυση σε 7 ταινίες μεταξύ των οποίων στη «Προσφυγοπούλα», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ο μεθύστακας» κ.ά.
Ο Κώστας Γιαννίδης υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Ένωσης Μουσουργών Ελλάδος. Μιλούσε γαλλικά και γερμανικά, και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Σημαντικότερα από τα 100 περίπου τραγούδια του που είχαν σχεδόν όλα μεγάλη επιτυχία είναι τα:
«Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με», «Κάποιο μυστικό», «Καλό σου ταξίδι», «Θάρθω μια νύχτα με φεγγάρι», «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου», «Λες και ήταν χτες», «Σπιτάκι μου παλιό», «Σαν κι απόψε», «Ερι-Ερήνη», «Το τραγούδι της Μαρίνας», «Λες και δεν είν’ αλήθεια», «Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια», που υπήρξε και σπουδαία θεατρική παράσταση στο θέατρο Βέμπο, «Τα δικά σου τα μάτια», «Πάμε σαν άλλοτε», «Για σένα μονάχα», «Εκείνοι που δεν κλάψανε», “Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα”, «Βαρκαρόλα», “Κοιμήσου”, “Όλο μου λες πως πια δε μ’ αγαπάς”, “Μη φύγεις”, “Πέρσι τέτοιο καιρό”, “Ας σταματήσουμε ως εδώ”, «Θα σε πάρω, θα με πάρεις», «Ζητώ να σε ξεχάσω», «Σ’ αγαπώ» , «Ο Γιάννος κι η Παγώνα» , «Του Γιάννου η φλογέρα», «Mια γυναίκα», «Έτσι είν’ η ζωή μωρό μου», «Ο κουμπάρος κι η κουμπάρα», κ.λπ.
Έγραψε επίσης μουσική για 7 ταινίες, μεταξύ των οποίων: «Προσφυγοπούλα» (1938), “Τελευταία αποστολή”, “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”, “Ο μεθύστακας”, κ.λπ. Τέλος, έγραψε κι ένα τουλάχιστον ρεμπέτικο, το περίφημο “Το τάβλι” ή “Τα νέα της Αλεξάντρας”, σε δικούς του στίχους.
Ο θάνατος του «γητευτή» της μουσικής και οι ηχηρές απουσίες
Ο θάνατος του Κώστα Γιαννίδη, στις 17 Ιανουαρίου 1984 στην Αθήνα, σχεδόν συνέπεσε με το θάνατο του λαϊκού συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη, στις 18 Ιανουαρίου. Αίσθηση είχε προκαλέσει το γεγονός ότι στην κηδεία του Τσιτσάνη παρέστη σύσσωμος ο πολιτικός και καλλιτεχνικός κόσμος, ενώ στην κηδεία του μεγάλου και χαρισματικού συνθέτη των επιτυχιών του ελαφρού τραγουδιού παρευρέθηκαν μόλις δώδεκα άτομα, μαζί με τους συγγενείς. Επίσης είναι λυπηρό το ότι παρά την πολύτιμη και μακροχρόνια καλλιτεχνική του προσφορά, είχε λάβει μόλις μια σύνταξη δεύτερης κατηγορίας από το ελληνικό κράτος.
Αρκετά χρόνια αργότερα, οι ενέργειες φορέων και προσώπων, κυρίως μέσω του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής «Γιάννης Κωνσταντινίδης», συνέβαλαν στη μεταθανάτια διάσωση του έργου του, που σήμερα αποτελεί αντικείμενο μελέτης μέσα από επανεκδόσεις, ηχογραφήσεις και συναυλικές παρουσιάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Πηγές: el.wikipedia.org | www.pontos-news.gr
