Η Μάγια Ντελέζου μας μιλά για την συγγραφική ιστορία από Το Φορτηγάκι της Αγάπης και για τις συνεργασίες της.

Αν και ασχολείται αρκετά χρόνια με το θέατρο και τη συγγραφή, η Μάγια Ντελέζου συστήθηκε στο ευρύ κοινό μόλις πριν 3 χρόνια, με τη διαδραστική θεατρική παράσταση για παιδιά «Κάποτε στη Μελωδιούπολη», στον Ελληνικό Κόσμο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.
Μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι του μουσικού/συγγραφέα Γιώργου Κωνσταντινίδη, με τον οποίο και συνέπραξαν επί σκηνής, αποκομίζοντας εξαιρετικές κριτικές. Αυτή τη σεζόν, εκτός από τις πρόβες του έργου «ΘΗΤΑ: Δυο Σκοτεινά Θαλασσινά Παραμύθια» που ετοιμάζει με την ομάδα έκφρασης «Θεατράλε» για το φθινόπωρο, τη συναντάμε στον πρωτοποριακό τεχνοχώρο «Εργοτάξιον», όπου μαζί με το Χάρη Γεωργιάδη και τη Σταυρούλα Καλαϊτζή, ταξιδεύουν κάθε Κυριακή τα παιδιά με το «ΦΟΡΤΗΓΑΚΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ».

Πρόκειται για μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι της Μάγιας Ντελέζου –σε θεατρική διασκευή, σκηνοθεσία και στίχους Χάρη Γεωργιάδη και μουσική Γιώργου Κωνσταντινίδη- που, όπως όλα δείχνουν από τη μέχρι τώρα επιτυχία της, θα συνεχιστεί και μετά το τέλος της σεζόν…

-«Το Φορτηγάκι της Αγάπης». Συγγραφικά ποια είναι η ιστορία του;

Έχετε ακούσει για τη “μαμά” του Harry Potter, την πασίγνωστη πλέον συγγραφέα, Joanne Rowling, που ξεκίνησε να γράφει τις υπέροχες ιστορίες της σε μια από τις πιο δύσκολες φάσεις της ζωής της; Ε, κάπως έτσι γράφτηκε και το «Φορτηγάκι της Αγάπης»… Ήταν γύρω στο 2003, όπου, αντιμετωπίζοντας σχεδόν πάσης φύσεως δυσκολίες, επαγγελματικές, οικονομικές, προσωπικές, έβρισκα καταφύγιο κάθε βράδυ, αργά το βράδυ, στο γράψιμο. Και κυρίως στη συγγραφή παραμυθιών, ξεκάθαρα επηρεασμένη από την αγαπημένη μου θεατρική Δασκάλα, την ηθοποιό, σκηνοθέτιδα και παραμυθού, Χρύσα Δρακοπούλου, αλλά και από την παλιά μου φίλη, εικαστικό Sia Kyriakakos, που ζώντας και δουλεύοντας στην Αμερική με παιδιά, μου έλεγε τότε συχνά: «Γράψε, γράψε για τα παιδιά! Έχουν ανάγκη από καινούριες ιστορίες! Ιστορίες που να μιλούν για το συναίσθημα!» Κάθε βράδυ λοιπόν, ένας υπολογιστής, ένα ραδιόφωνο ανοιχτό κι εγώ… Το «Φορτηγάκι της Αγάπης» γράφτηκε κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα! Λες και μια μικρή, εσωτερική φωνή, μου υπαγόρευε μυστικά την ιστορία και καθοδηγούσε τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο.
Ήταν βέβαια και το θέμα τέτοιο: η δύσκολη καθημερινότητα είχε συσσωρεύσει μέσα μου σχεδόν όλα τα αρνητικά συναισθήματα που περιγράφονται στο παραμύθι και όπως εγώ έψαχνα λύσεις, αλλαγές και θετικές ανατροπές, έτσι και ο κεντρικός μου ήρωας, το μικρό, καλόκαρδο φορτηγάκι, έψαχνε τρόπο για να συνεχίσει τη διαδρομή προς το όνειρό του…

-Πως γνωριστήκατε με τον Χάρη Γεωργιάδη και πως αποφασίσατε να συνεργαστείτε στο συγκεκριμένο έργο;

Με το Χάρη γνωριστήκαμε δυο χρόνια αργότερα, το 2005, με τη συμμετοχή μου στο Θεατρικό Εργαστήρι που δημιούργησε τότε στους Θρακομακεδόνες. Ωραία χρόνια, πολλή και καλή δουλειά, όμορφα εγχειρήματα. Δοκίμασα μαζί του σχεδόν όλα τα θεατρικά είδη, αποκόμισα πολλά, γιατί εκτός από ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο Χάρης Γεωργιάδης είναι και ένας εξαιρετικός δάσκαλος θεάτρου.
Γίναμε γρήγορα φίλοι και η φιλία μας κράτησε και μετά το τέλος του εργαστηρίου, μέχρι σήμερα. Κάποια στιγμή, του διάβασα από το τηλέφωνο το Φορτηγάκι της Αγάπης… αυτό ήταν! Του άρεσε πολύ και αμέσως αποφασίσαμε να το μεταφέρουμε στη σκηνή. Κι εδώ να σημειωθεί το παράδοξο, ότι το Φορτηγάκι της Αγάπης έγινε παράσταση ΠΡΙΝ γίνει βιβλίο! Ακόμη δεν έχει εκδοθεί σαν παραμύθι… Ψάχνουμε εκδοτικό οίκο– δεχόμαστε προτάσεις!

-Ποιο πιστεύετε ότι είναι το βασικό μήνυμα του έργου;

Μην το βάζεις κάτω! Όσα και όποια κι αν είναι αυτά που σε βαραίνουν, λύπη, ζήλεια, φόβος, μίσος, σύγχυση, θυμός… κοίταξε μέσα σου! Εντόπισε το Καλό, μεγέθυνέ το μέσα από ένα Όνειρο, δως του τον Αέρα που χρειάζεται για ν’ αναπνεύσει και το Φως ν’ αναπτυχθεί, άκου τη Μουσική της καρδιάς σου, πίστεψε ξανά σε σένα και στους άλλους, εμπιστεύσου την Αγάπη και προχώρα…

-Ποιο ρόλο παίζετε και ποια η σχέση του με τους άλλους ρόλους;

Ο ρόλος που κρατώ στην παράσταση είναι η «Παραμυθού». Λογικό, ε; Μιας κι έχω γράψει το αρχικό παραμύθι… Πρόκειται για μια παρουσία γλυκιά και καλοσυνάτη, που ουσιαστικά αφηγείται το παραμύθι επί σκηνής, αλλά ταυτόχρονα κινεί και τα νήματα της ιστορίας με τις «παρεμβάσεις» της, αποτελώντας τελικά το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους συντελεστές της παράστασης: Φορτηγάκι – Παιδιά/θεατές – Προσωποποιημένα Συναισθήματα. Ακούγεται περίπλοκο, αλλά αν παρακολουθήσει κάποιος την παράσταση, θα δει ότι είναι απλό και μαγικό… παραμυθένιο, δηλαδή!

-Γιατί κάνετε Παιδικό Θέατρο;

Γιατί τα παιδιά –ειδικά στις μέρες μας– διψούν πραγματικά για ο,τιδήποτε μπορεί να τα «απογειώσει», να τα κάνει να σκεφτούν θετικά ή και διαφορετικά, να τους ανοίξει πιο πολύ τον ορίζοντα, το χάρτη του μυαλού και της καρδιάς. Τα παιδιά είναι ένα δύσκολο κοινό, γιατί δεν υπακούουν στις «κοινωνικές συμβάσεις» των μεγάλων, ακολουθούν την καρδιά, τον αυθορμητισμό και την αφοπλιστική τους ειλικρίνεια κι έχουν τη δίκαιη απαίτηση να δουν μπροστά τους μεστές εικόνες και νοήματα – μεγάλη πρόκληση για κάθε δημιουργό παιδικού θεάτρου. Όμως, τελικά, το ευτυχισμένο προσωπάκι έστω και ενός παιδιού που είδε την παράστασή σου, μπορεί να σου χαρίσει ολόκληρο τον κόσμο…

-Αν θέλετε να δώσετε ένα μήνυμα στα παιδιά, ποιο θα ήταν αυτό;

Να μη βιαστούν να μεγαλώσουν και να μη σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται… Ξέρω, ακούγονται σαν δύο «μη», αλλά θυμηθείτε: Δύο αρνήσεις ίσον μία κατάφαση, μία θέση: μείνε παιδί, ονειρέψου, εκεί είναι το νόημα, η χαρά και το ταξίδι!

Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση
@ Τεχνοχώρος Εργοτάξιον

Η Μάγια Ντελέζου στο ρόλο της κυρίας Μουσικής, από την παράσταση «Κάποτε στη Μελωδιούπολη». Styling/Φωτογραφία: Τίνα Πανουτσοπούλου