Ουσίκ μίλησέ μας λίγο για τον εαυτό σου.
Με δύσκολη ερώτηση ξεκινάμε. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά λοιπόν. Με λένε Ουσίκ Χανικιάν και όχι, το όνομα δεν είναι καλλιτεχικό. Είναι αρμένικο. Είμαι 30 χρονών και στα 25 μου αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο, ενώ μέχρι τότε φοιτούσα στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Στα 27 μπήκα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών από την οποία και αποφοίτησα το καλοκαίρι του 2014. Εκτός από την υποκριτική, ασχολούμαι επίσης με τη μουσική, κυρίως με το τραγούδι και το πιάνο, ενώ κατά καιρούς έχω παρακολουθήσει και μαθήματα χορού. Ελπίζω να σας κάλυψα.
Πως είναι η συνεργασία σου με την Πωλίνα, τον Αλέξανδρο, την Έρη και την Κατερίνα;
Με την Πωλίνα και την Κατερίνα ξεκινήσαμε πρόβες από το καλοκαίρι. Και οι δύο είναι πολύ ευχάριστες προσωπικότητες και επίσης πολύ καλοί συνεργάτες, πράγμα το οποίο έκανε και τη δουλειά μας πιο ευχάριστη. Στη συνέχεια ενσωματώθηκαν και ο Αλέξανδρος κι η Έρη, δύο νέα παιδιά, που στην ουσία μας συμπλήρωναν και καλλιτεχνικά αλλά και σαν ομάδα. Είναι πολύ δύσκολο να μπορέσεις να φτιάξεις μια ομάδα από το μηδέν και από ανθρώπους που δε γνωρίζονται καθόλου μεταξύ τους. Η Κατερίνα όμως κατάφερε να το “δέσει το γλυκό” και τώρα έχουμε μια παράσταση στην οποία όλοι μας έχουμε βάλει το δικό μας λιθαράκι και για την οποία είμαστε όλοι περήφανοι. Ας μην ξεχάσουμε επίσης να αναφέρουμε και το Γιώργο τον Κάλτσα ο οποίος έχει αναλάβει την παραγωγή και την προώθηση του έργου και ο οποίος φρόντιζε για κάθετι που τυχών θα χρειαζόμασταν.
Αν δε γινόσουν ηθοποιός ποια θα ήταν η αμέσως επόμενη κατεύθυνση;
Όταν αποφασίζεις αλλάξεις καριέρα στα 25 σου για να ασχοληθείς με το θέατρο, και στα 27 σου να το πραγματοποιείς, δε θες να φανταστείς τον εαυτό σου πουθενά αλλού. Ήταν μια επιλογή πολύ συνειδητή, μια απόφαση καρδιάς και θεωρώ πως δε θα μπορούσα να προδώσω αυτη την επιλογή μου ακόμα κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αν πάντως ΕΠΡΕΠΕ να αλλάξω επάγγελμα, θα επέλεγα κάτι πολύ κοντινό. Κάτι σε σχέση με το τραγούδι ή τη μουσική πιθανότατα.
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου 10 χρόνια μετά;
Δεν είμαι άνθρωπος που κάνει τόσο μακροπρόθεσμα σχέδια για το μέλλον. Η παροιμία λέει πως “όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει”, οπότε δε νομίζω ότι έχω φανταστεί τον εαυτό μου σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου καθώς όλοι ξέρουμε ότι το επάγγελμά μας είναι υπερβολικά ασταθές. Αυτη τη σεζόν έχεις 2 δουλειές την επόμενη μπορεί να μην έχεις ούτε μια. Πάντως ελπίζω πως θα συνεχίσω να κάνω αυτο που θέλω, δηλαδή ότι θα συνεχίσω να ασχολούμαι με την υποκριτική, το θέατρο, το τραγούδι, και γενικά με πράγματα που με γεμίζουν.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου θεατρικό έργο και γιατί;
Τώρα πρέπει να διαλέξω μόνο ένα, έτσι δεν είναι; Αν έπρεπε να επιλέξω μόνο ένα θα επέλεγα το “γλάρο” του Τσέχοφ. Και είναι αγαπημένο για πολλούς λόγους. Πέραν του ότι ο Τσέχοφ είναι ένας εξαιρετικός θεατρικός συγγραφέας, το έργο αυτο έχει για μένα μια πιο ιδιαίτερη σημασία, καθώς ήταν ένα από τα έργα που παίχτηκαν στην επιτροπή του υπουργείου από τους τελειόφοιτους της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών για τις εξετάσεις περσυ το καλοκαίρι. Είναι ένα έργο το οποίο με συνδέει ακόμα με εξαιρετικές προσωπικότητες με τις οποίες πέρασα τρία χρονια, με τις οποίες παρά τους διαφορετικούς χαρακτήρες μας, καταφέραμε να γίνουμε μια οικογένεια και με τις οποίες θα ήθελα πολύ να ξανασυνεργαστώ.
