Μαρία Μαρκεσίνη: Η Ελληνίδα κλασική πιανίστα και τζαζ ερμηνεύτρια που ζει μόνιμα στην Ολλανδία και η Ευρώπη υποκλίνεται στο ταλέντο της
… και εκείνη εμφανίζεται στα μεγαλύτερα θέατρα και ευρωπαΐκά φεστιβάλ, καταπλήσσοντας κριτικούς και κοινό, με το αυθεντικό της στυλ και τη σπάνια μουσικότητά της.
«… Όποιος ακούσει αυτή την γοητευτική, καθαρή φωνή, του έρχεται να ευχαριστήσει γονυπετής όλο το ελληνικό πάνθεον μαζί, γι’ αυτή την τύχη“, γράφει για εκείνη η εφημερίδα Berliner Post, και στο ίδιο ύφος κινούνται όλα τα ευρωπαΐκά μέσα.
Σύντομα θα έχουμε τη χαρά να δούμε και να απολαύσουμε τη Μαρία Μαρκεσίνη στην Ελλάδα. Έρχεται προσκεκλημένη του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας (8 Μαΐου), του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (11 Μαΐου) και του Δήμου Άνδρου (15 Μαΐου), για να δώσει 3 μοναδικές συναυλίες.
Μαζί της θα βρίσκεται το πολυβραβευμένο γερμανικό group Klazz brothers, για να παρουσιάσουν την παράσταση “Cinemapassionata”, δίνoντας ένα σαφές πολιτιστικό μήνυμα μέσα από αυτή τη μουσική σύνδεση Ελλάδας και Γερμανίας.
Είναι η πρώτη φορά που έρχεστε στην Ελλάδα για προσωπικές συναυλίες;
Όχι, είχα έρθει στην Αθήνα για προσωπικές συναυλίες το 2006, το 2007 και το 2012. Αξέχαστη εμπειρία όλες, αλλά δύο από αυτές ξεχωρίζουν: η συναυλία για την παρουσίαση του πρώτου CD μου “The Mimis Plessas songbook” στον ονειρικό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς το 2007, αρχαιολογικός χώρος που είχα την μεγάλη χαρά και τιμή να μου παραχωρηθεί, και η τελευταία μου συναυλία στην Ελλάδα το 2012 στο Φεστιβάλ ” Τζαζ στο Πάρκο” στο πάρκο Αντώνη Τρίτση, που το κοινό των 2000 ατόμων πραγματικά μας συγκίνησε με την θερμή ανταπόκριση του.
Μιλήστε μας για το ρεπερτόριο που θα παρουσιάσετε σε αυτές τις συναυλίες στην Ελλάδα.
Ο βασικός κορμός είναι το πρόγραμμα “Cinemapassionata” από το ομώνυμο CD μου, που έχει παρουσιαστεί ήδη στις σκηνές και φεστιβάλ 8 ευρωπαϊκών χωρών. Στο πρόγραμμα μας όμως στην Ελλάδα θα ξεφύγουμε λιγάκι και προς άλλες κατευθύνσεις, γιατί θέλουμε να παίξουμε και ελληνικά κομμάτια καθώς και κομμάτια που παρουσιάζουν την τέχνη του crossover κλασικής μουσικής και τζαζ, που είναι η ιδιαιτερότητα μας.
Ξεκινήσατε την καριέρα σας ως κλασική πιανίστα. Πώς προέκυψε η απόφαση να μεταπηδήσετε στο τραγούδι;
Εντελώς τυχαία κι ας ακούγεται αυτό περίεργο. .. Παράλληλα με τις σπουδές μου του κλασικού πιάνου και αργότερα με τις κλασικές μου συναυλίες, μεγάλωνε η κρυφή μου αγάπη για την τζαζ αλλά και για αλλά είδη μουσικής. Μια βαθιά επιθυμία να δρω στη σκηνή ελεύθερα, χωρίς αισθητικά ή εκφραστικά σύνορα.
Ταυτόχρονα μεγάλωνε και η επιθυμία μου να τραγουδήσω, που είχε φωλιάσει μέσα μου στην παιδική μου ηλικία. Άρχισα έτσι να τραγουδώ ερασιτεχνικά για φίλους και γνωστούς στον ελεύθερο χρόνο μου και σε κάθε ευκαιρία που έβρισκα, αλλά πολύ σύντομα με άκουσαν -πάλι τυχαία- άνθρωποι του είδους, πίστεψαν σε μένα και με έπεισαν να ασχοληθώ σοβαρά πια με το τραγούδι. Τελικά όσα φαίνονται αρχικά συμπτώσεις στη ζωή, είναι σαν μια αόρατη οδηγία που καθορίζει την πορεία σου.
Το συγκρότημα Klazz Brothers θεωρείται κορυφαίο στο είδος του. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Ο Kilian Forster ιδρυτής και καρδιά του συγκροτήματος, ξεκίνησε μια λαμπρή καριέρα ως κλασικός κοντραμπασίστας στις μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες της Γερμανίας, υπό την διεύθυνση διάσημων διευθυντών. Η ιστορία του μοιάζει με την δίκη μου, όπως και όλων των μελών του συγκροτήματος.
Η παράλληλη αγάπη για την τζαζ και όχι μόνο, τον έκανε να ιδρύσει το 1999 τους Klazz brothers, και σε χρόνο ρεκόρ, η ανταπόκριση του κοινού ήταν τέτοια που εκτόξευσε την φήμη του γκρουπ έξω από τα σύνορα της Ευρώπης.
Όσον αφορά την δίκη μας συνεργασία, στο CD μου «KOSMO» είχα τη χαρά να συνεργαστώ με τον διάσημο Καμερουνέζο Richard Bona. Αυτό το CD τράβηξε πολλή προσοχή στο διεθνή τύπο και μου άνοιξε τις πόρτες για τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ.
Σε ένα τζαζ φεστιβάλ, λοιπόν, της Γερμανίας οι Klazz brothers με πρωτάκουσαν, αναγνώρισαν και σε μένα την ίδια βασική αισθητική της κλασικής μουσικής αναμιγμένη με πολλές άλλες επιρροές – όχι μόνο τζαζ- και μου πρότειναν συνεργασία.
Στην πορεία, εκτός από συνάδελφοι βρεθήκαμε να συνδεόμαστε και με αληθινή φιλία και η συνεργασία μας είναι πλέον μόνιμη και ας παίζουμε όλοι και με άλλα σχήματα. Κάθε φορά όμως όταν ξαναβρισκόμαστε μαζί επάνω στη σκηνή γιορτάζουμε κι εμείς μαζί με το κοινό μας!
Στον τελευταίο σας δίσκο βρίσκουμε και δυο προσωπικές σας συνθέσεις. Μιλήστε μας για την διαδικασία της σύνθεσης ενός νέου τραγουδιού. Γράφετε και μουσική και στίχους; Θα εκδώσετε δίσκο με δικό σας ρεπερτόριο κάποια στιγμή;
Και αυτό το γεγονός “τυχαία” έγινε. Ξέρετε, οι μουσικοί που έχουν διαμορφωθεί μέσα στο πεδίο της κλασικής μουσικής δεν τολμούν εύκολα να ξεκινήσουν να συνθέτουν. Το φορτίο των μεγάλων συνθετών είναι βαρύ επάνω στους ώμους τους και δημιουργεί ένα αίσθημα μηδαμινότητας και ευθύνης.
Πριν μερικά χρόνια όμως η δισκογραφική μου εταιρία με “πίεσε” να συνθέσω. Οι “singer-songwriters” ήταν σε μεγάλη πέραση εκείνο το διάστημα και σχεδόν μου απαίτησαν να παρουσιάσω και δικά μου κομμάτια. Αυτή η “πίεση” παρ’ ότι στην αρχή με ενοχλούσε πολύ γιατί την θεωρούσα τελείως “Pop” νοοτροπία, είχε τελικά σαν αποτέλεσμα να βάλω στην άκρη τους ενδοιασμούς μου και να τολμήσω.
Το αποτέλεσμα ήταν να γράψουν οι κριτικές πως τα δύο δικά μου κομμάτια ήταν και τα αυθεντικότερα του τελευταίου μου CD. Στην επόμενη δισκογραφική δουλειά μου θα υπάρξει συνέχεια… Γράφω κυρίως μουσική, καμιά φορά και στίχους.
Είστε Ελληνίδα και ταξιδεύετε σε όλο τον κόσμο. Πώς σας αντιμετωπίζουν αυτή την περίοδο; Δέχεστε ερωτήσεις σχετικά με την κατάσταση της χώρας μας; Πώς αντιδράτε σε αυτό;
Το ωραίο με την τζαζ είναι ότι μιλάς από σκηνής στο κοινό σου. Κάνω έτσι πολλές αναφορές στην χώρα μου κατά την διάρκεια των συναυλιών μου και το πάθος μου για την Ελλάδα είναι γνωστό σε όλους πλέον.
Επικοινωνώ όμως ανοιχτά και την λύπη μου για την κατάσταση, όπως και το γεγονός ότι η κρίση χτύπησε τον Έλληνα στην ουσία του: δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι η ψυχική ταπείνωση ενός υπερήφανου και φιλελεύθερου έθνους.
Ένα συμπέρασμα έχω βγάλει: Όταν δεν είσαι μόνο εριστικός και επιθετικός, αλλά δείχνεις διάφανα και το πόσο ευάλωτος είσαι, ελάχιστοι άνθρωποι σου κάνουν επίθεση. Όλοι μας έχουμε ένα σημείο που λέγεται “καρδιά”. Προτιμώ να επικοινωνώ σε αυτό το επίπεδο.
Κάνετε διεθνή καριέρα όπως λίγοι Έλληνες το κατάφεραν στο παρελθόν. Έχετε κάποια πρότυπα από τους μεγάλους μας ερμηνευτές και σολίστες που ταξίδεψαν την μουσική μας διεθνώς;
Τους θαυμάζω βαθιά όλους, έναν-έναν! Τόσα ονόματα, τι να πρωτοαναφέρω… Από την Μαρία Κάλλας, την Μελίνα Μερκούρη και την Ειρήνη Παπά έως την Νάνα Μούσχουρη, τον Ντέμη Ρούσσο και τόσους άλλους. Όμως την τελευταία 15ετία υπάρχει ελάχιστη ή καλύτερα σχεδόν ανύπαρκτη ελληνική αντιπροσώπευση στις διεθνείς σκηνές. Η Ελλάδα μοιάζει να έγινε ένα απόμακρο νησί. Δεν καταλαβαίνω τι φταίει.
Ποια τα επόμενα σχέδιά σας, δισκογραφικά, αλλά και από πλευράς συναυλιών;
Πριν μερικούς μήνες επέστρεψα στο στούντιο και ηχογράφησα ένα live LP (δίσκο βινυλίου) με τους Klazz brothers. Παλιά ανέκδοτα κομμάτια μας αλλά και κάποιες επανεκτελέσεις με το σημερινό μας στίγμα.
Βρέθηκα για αυτήν την ηχογράφηση στα μεγάλα Bauer studios της Γερμανίας, από όπου έχουν περάσει τόσοι μεγάλοι: από τον Μίκη Θεοδωράκη ως τον H. Hancock. Εκπληκτική εμπειρία!
Η ζήτηση τα τελευταία χρόνια στην Γερμανία είναι τεράστια για δίσκους βινυλίου, αναλογικούς, ζωντανούς, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση ή διόρθωση. Θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Η επόμενη δισκογραφική μου δουλειά θα είναι η πιο προσωπική μέχρι τώρα. “Μαρία” μέχρι το κόκαλο. Αυτό βέβαια είναι μια εξαιρετικά δύσκολη, απαιτητική και συχνά επίπονη διαδρομή, καθὼς παρουσιάζεις την αλήθεια σου. Είχα πολλές προτάσεις για συνεργασίες και δημιουργικά μονοπάτια αλλά προτίμησα να μείνω για λίγο καιρό σιωπηλή μέχρι να είμαι σίγουρη πως το επόμενο βήμα είναι το σωστό.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι συναυλίες της Μαρίας Μαρκεσίνη στην Ελλάδα πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της δράσης και με την υποστήριξη του “Παίζουμε Οικολογικά & Διαπολιτισμικά“. Μια δράση που στηρίζει το περιβάλλον, την παιδεία και τον πολιτισμό, προβάλλοντας τη φωτεινή πλευρά της Ελλάδας, με όχημα την τέχνη και κυρίως τη μουσική.
