«… Η Δήλος είναι δύναμη, γιατί σημαίνει «αληθινός εαυτός», αυτός που φανερώνεται όταν έχουμε τελειώσει με όλες τις σανίδες σωτηρίας, βρισκόμαστε καταμεσής στο πέλαγος και γύρω μας κολυμπούν καρχαρίες!! Εκεί συνήθως κάτι αλλάζει…», επισημαίνει η αεικίνητη και πάντα δημιουργική Φένια Παπαδόδημα, μιλώντας μας για την καινούρια δισκογραφική της δουλειά “Photini’s Delos”. Εκτός όμως από το νέο της cd είχαμε κι άλλη μία αφορμή για να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Τη συνεργασία της με την κορυφαία ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη, με την οποία θα συμπράξουν στο Γυάλινο Up Stage στις 23 Φεβρουαρίου για να μας προσφέρουν μια ξεχωριστή βραδιά jazz!
Φένια για πρώτη φορά συνεργάζεσαι επί σκηνής με τη Μαρία Φαραντούρη. Πώς νοιώθεις γι’ αυτή τη συνεργασία?
Είναι πράγματι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε με τη Μαρία. Είχαμε συνευρεθεί για πολύ λίγο στη σκηνή του Passport σ’ ένα αφιέρωμα για την Billie Holiday, αλλά είναι η πρώτη φορά που κάνουμε πρόβες κι έχουμε μια ουσιαστικά δημιουργική συνεργασία. Η Μαρία είναι παθιασμένη, εφευρετική και ιδιαίτερα ταπεινή καλλιτέχνις. Ποιότητες πολύ σπάνιες που κάνουν τη συνεργασία απολαυστική!
Τι θα δούμε στην παράσταση «Strange Fruit” που ετοιμάζετε για τις 23 Φεβρουαρίου στο Γυάλινο Up Stage? Σε ποιο κοινό δρόμο θα πατήσετε με τη Μαρία Φαραντούρη?
Ο κοινός μας δρόμος πέρα από την αγάπη του blues, της κλασσικής mainstream, αλλά και όλων των εκφάνσεων της jazz, είναι η ελληνική και αναταλική μας μουσική ταυτότητα, όχι όμως με τη στενή έννοια της λαικής και παραδοσιακής μουσικής, αλλά μέσα από τους απόηχους που έχουν αφήσει μέσα μας όλα τα μεσογειακά ακούσματα.
Το συγκεκριμένο project φαίνεται να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θα το υποστηρίξετε και με άλλες εμφανίσεις στο μέλλον?
Η συνεργασία μας με τη Mαρία Φαραντούρη αποδείχτηκε ιδιαίτερα δημιουργική και ευχάριστη. Το αν θα πρέπει να συνεχιστεί είναι κάτι που θα φανεί αβίαστα. Με χαρά θα συνεργαζόμουν ξανά με τη Μαρία, γιατί είναι πολύ πιο ζωντανή, ταπεινή και νέα στην ψυχή από πολλούς καλλιτέχνες της ηλικίας μου, αλλά και νεότερους τολμώ να πω, χωρίς να υπερβάλλω. Σου δίνει δύναμη το να κάνεις μουσική με τέτοιους ανθρώπους!
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησες την πρώτη σου προσωπική δισκογραφική δουλειά “Photini’s Delos”, όπου παντρεύονται με ένα μοναδικό τρόπο τα αφρικάνικα μπλουζ, το gospel και το afrobeat με στοιχεία ανατολής, ινδικής και παραδοσιακής ελληνικής μουσικής. Μίλησέ μας λίγο για αυτή την «transglobal” μουσική περιπέτεια ….
Το άλμπουμ “Photini’s Delos” που έγινε γνωστό μέσα από το σχήμα Delos Project, αποτελεί για μένα ίσως την πιο αγαπημένη μουσική περιπέτεια της ζωής μου, καθώς μ’ αυτή τη δουλειά έχουν πια συνδεθεί, σαν αναπόστατο κομμάτι της, πολλοί φίλοι και καλοί μουσικοί, βιώματα που ζήσαμε όλοι εμείς μαζί, που αγγίζουν τη σφαίρα του μαγικού… Μουσικά η δουλειά αυτή ανήκει σίγουρα στην world music με κάποιες jazz πινελιές και στη δική μου εσωτερική μνήμη ταυτίζεται με ότι πιο αυθεντικό έχω κάνει στη μουσική…προς το παρόν..
Βέβαια ήδη μου έλειψε η jazz, η μελέτη, η αναζήτηση νέου αυθεντικού υλικού. Για μένα ένας δίσκος δεν είναι lifestyle να γραπωνόμαστε από πανω του, είναι απλά άλλο ένα πέρασμα..Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η περιπέτεια του σχήματος αυτού έχει τελειώσει..αντιθέτως! Τώρα μόλις αρχίζει!
Τι ρόλο παίζει ο αυτοσχεδιασμός στη μουσική σου?
Όλα ξεκινούν από τον αυτοσχεδιασμό. Πέρα από την τζαζ παιδεία που έχω, η οποία στην ουσία δεν είναι παρά μία εκμάθηση όλων των πιθανών προσεγγίσεων της έννοιας «αυτοσχεδιάζω», και η θεατρική μου παιδεία στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό, στην αυτονομία και εγρήγορση του νευρικού συστήματος ανά πάσα στιγμή. Αυτό τελικά ισοδυναμεί μέσα από τα χρόνια με μία μόνιμη εγρήγορση του νου, ιδιαίτερα λυτρωτική αν καταφέρει κανείς να διατηρήσει τη φλόγα αναμμένη. Διαρκώς βάζω τον εαυτό μου στην ετοιμότητα του αυτοσχεδιαστή. Ακόμη και στις πιο άσχετες καταστάσεις της ζωής μου. Έχει γίνει δεύτερη φύση για μένα η ζωή μέσα από τον αυτοσχεδιασμό…!
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Δήλος φανερώθηκε σε μια νύχτα για να γεννηθεί ο Απόλλωνας … Πιστεύεις ότι στις δύσκολες στιγμές μας υπάρχει μια «Δήλος» μέσα μας έτοιμη να αναδυθεί και να μας δώσει τη δύναμη να πάμε παρακάτω?
Πιστεύω πως κάθε δύσκολη περίοδος, κάθε εμπόδιο που συναντάμε, βρίσκεται εκεί για να προκαλέσει με τον έναν ή τον άλλον αόρατο τρόπο την ανάδυση της Δήλου. Της αλήθειας. Όπως έλεγαν και οι ιέρειες του Απόλλωνα για τους χρησμούς που έδινε το μαντείο «ούτε λέγει, ούτε κρύπτει, αλλά σημαίνει». Σαν τις σεισμογενείς πλάκες που λειτουργούν υπόγεια, έτσι και οι περιπέτειες της ζωής μας για άλλους λόγους μας συμβαίνουν και άλλους λόγους εξυπηρετούν και αλλες προοπτικές μας αποκαλύπτουν.
Η Δήλος είναι δύναμη, γιατί σημαίνει «αληθινός εαυτός», αυτός που φανερώνεται όταν έχουμε τελειώσει με όλες τις σανίδες σωτηρίας, βρισκόμαστε καταμεσής στο πέλαγος και γύρω μας κολυμπούν καρχαρίες!! Εκεί συνήθως κάτι αλλάζει…
Πώς βλέπεις να εξελίσσονται τα καλλιτεχνικά πράγματα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα? Πιστεύεις ότι η κρίση έχει επηρρεάσει την καλλιτεχνική δημιουργία?
Πιστεύω πως η κρίση που φυσικά δεν είναι μόνο οικονομική, έχει δημιουργήσει μία απίστευτη κινητικότητα σε πολύ κόσμο, που έχει αναγάγει τη δημιουργία στην πιο ουσιαστική υπαρξιακή αναζήτηση. Αυτό είναι πολύ καλό από πολλές απόψεις. Τα λεφτά καθώς φαίνεται, δεν είναι και τόσο απαραίτητα για να παραμένουμε ζωντανοί πνευματικά. Τελικά μπορούμε και χωρίς… μέχρι ενός βαθμού βέβαια, αλλά το διαπιστώνω καθημερινά. Η γενναιότητα και η υπομονή που χαρακτηρίζει τους περισσότερους από μας είναι αξιοθαύμαστη κι έπειτα παρατηρώ όλο και λιγότερες μπουρμπουλήθρες να επιπλέουν…έχει και τα καλά της αυτή η κρίση αδιαμφισβήτητα.
Πριν λίγο καιρό ανέβηκε στο θέατρο της Oδού Κεφαλληνίας η «Εβραία» του Μπρεχτ σε σκηνοθεσία δική σου, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Τι καινούριο ετοιμάζεις αυτή τη περίοδο στο θέατρο?
Αυτή την περίοδο κάνω πρόβες με τη Μαρία Σκουλά για ένα έργο το οποίο γράφω και έχει τίτλο «Πωλούνται δάκρυα ελιάς». Θα ανέβει στο θέατρο Κεφαλληνίας στις 10 Mαρτίου. Το έργο γεννιέται και αναδιαμορφώνεται μέσα από τις πρόβες μας. Είναι υπέροχη εμπειρία και μεγάλη χαρά το να συνεργάζομαι με τη Μαρία Σκουλά.
