Η Μαρία Μαθιουδάκη μας εντυπωσιάζει με την ειλικρίνεια, την ευγένεια, την ωριμότητά της. Χαρακτηριστικά που αποτυπώνονται και στους στίχους της, τους οποίους ντύνουν κυρίως ακουστικές μπαλάντες, με στοιχεία ροκ – ποπ, ενώ η ερμηνεία της, με την καθαρότητα και την αμεσότητα που τη διακρίνει δημιουργεί ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα! Νέο “αίμα” στην ελληνική μουσική σκηνή που αναμφίβολα μας γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον!
Μαρία πριν λίγο καιρό μας παρουσίασες το πρώτο σου cd, με τίτλο «Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Μίλησέ μας λίγο για αυτή τη δουλειά.
Ο δίσκος περιέχει οκτώ κομμάτια. Τα επτά είναι σε δικούς μου στίχους και μουσική και το όγδοο είναι μια επανεκτέλεση της “Κουτσής Κιθάρας” του Μάνου Λοϊζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ένα κομμάτι πολύ αγαπημένο μου και πολύ επίκαιρο, που νομίζω πως ταιριάζει και στο όλο κλίμα του δίσκου.
Είναι μια δουλειά στην οποία ενυπάρχει η διάθεση να αναδειχθεί η θετική πλευρά των πραγμάτων, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει πως παραγνωρίζουμε και την αρνητική.
Γιατί, κατά τη γνώμη μου, το να καταφέρνουμε να βρίσκουμε ακόμα και στα πιο γκρίζα σημεία της καθημερινότητάς μας, κομμάτια από χρώματα και φως είναι και αυτό μια μορφή αντίδρασης (ίσως και άμυνας για τους πιο μετριοπαθείς..)
Την ενορχήστρωση του δίσκου έχει κάνει ο Απόστολος Καλτσάς, χωρίς την παρότρυνση του οποίου, η δουλειά αυτή δε θα είχε πραγματοποιηθεί.
Η διεύθυνση της παραγωγής ανήκει, επίσης, στον Απόστολο Καλτσά και στον Κώστα Παρίσση από τα Υπόγεια Ρεύματα, ο οποίος έκανε και την ηχοληψία.
Πότε και πώς ξεκινάει για σένα το ταξίδι στο μαγικό χώρο της μουσικής?
Με τη μουσική ασχολούμαι από πολύ μικρή ηλικία.. Αρχικά ως μέλος της χορωδίας της γειτονιάς μου όπου έκανα και τα πρώτα μαθήματα Θεωρητικών, φλογέρας και φλάουτου και στη συνέχεια ως μέλος της χορωδίας του Εθνικού Ωδείου όπου ξεκίνησα και μαθήματα κιθάρας και αργότερα, μαθήματα Φωνητικής και Ορθοφωνίας.
Ποια ήταν τα μουσικά σου ακούσματα? Θα μπορούσες να πεις ότι υπήρχαν κάποιοι καλλιτέχνες που σε επηρέασαν και ποιοι είναι αυτοί?
Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που με επηρέασαν και συνεχίζουν να με επηρεάζουν. Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μάνος Λοΐζος και ιδιαίτερα ο δίσκος του «Για μια μέρα ζωής», ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Βαγγέλης Γερμανός, οι αδελφοί Κατσιμίχα, η Αφροδίτη Μάνου, η Μελίνα Τανάγρη..
Επίσης, αγαπημένοι στιχουργοί είναι, φυσικά, ο Νίκος Γκάτσος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Άλκης Αλκαίος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Κώστας Τριπολίτης, η Λίνα Νικολακοπούλου..
Το σπουδαίο με όλους αυτούς τους δημιουργούς είναι ότι κάθε φορά που ακούς ένα τραγούδι που έχουν γράψει, ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο.. και για μένα, αυτό είναι ό,τι πιο γοητευτικό.
Την πρώτη φορά που διάβασα το τίτλο του cd σου, μου ήρθε στο μυαλό η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί στις ομιλίες και στις συνεντεύξεις τους. «Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»…. Πιστεύεις ότι αυτή η παροιμία εκφράζει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα?
Είναι, όντως, μια έκφραση που χρησιμοποιείται συχνά-πυκνά τον τελευταίο καιρό και νομίζω, πως εν μέρει εκφράζει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και άλλα κάνουμε, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό.. Και αυτό, αν και δεν είναι μόνο φαινόμενο των καιρών μας, πλέον, λόγω των καταστάσεων που βιώνουμε φαντάζει ακόμα πιο θλιβερό. Γιατί, αυτό που λείπει, σίγουρα, τώρα είναι η ειλικρίνεια και η συνέπεια λόγων και πράξεων. «Δήθεν» νοιαζόμαστε, «δήθεν» βοηθάμε, «δήθεν» αγαπάμε.. και αυτό δε συνέβη ξαφνικά, από τη μια μέρα στην άλλη..
Μέσα από τον τίτλο του cd, αλλά και σε πολλά σημεία του δίσκου, αυτό προσπάθησα να επικοινωνήσω.. Γιατί, τα ωραιοποιημένα ψέματα, σίγουρα, είναι πολύ πιο εύκολα να τα «καταπιείς» από την αλήθεια, αλλά όταν γίνονται κατ’ επανάληψη διαβρώνουν και κάθε άτομο ξεχωριστά και την κοινωνία στην ολότητά της.
Τι χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο καλλιτεχνικά?
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις τέχνες, ακόμα και σε περιόδους δύσκολες όπως αυτή, δε σταματούν να δημιουργούν. Ίσως μάλιστα, οι καιροί που ζούμε να αποτελούν και καιρούς καλλιτεχνικής «κύησης».. Ας μην ξεχνάμε ότι σε κρίσιμες εποχές ή και λίγο μετά από αυτές, έχουν δημιουργηθεί μεγάλα καλλιτεχνικά αριστουργήματα..
Οι Κινέζοι όταν θέλουν να βρίσουν κάποιον λένε: «είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς». Αν το σκεφτούμε από την αρνητική πλευρά, όντως, δεν είναι ο,τι καλύτερο να ζεις σε εποχές όπως αυτή, που ξέρεις πως θα μείνουν ή μπορεί και να αλλάξουν την ιστορία, γιατί, πρωταρχικό μέλημα γίνεται ο στόχος της ατομικής επιβίωσης . Όμως, κατά τη γνώμη μου, στο σημείο αυτό είναι που μπαίνει ο ρόλος του καλλιτέχνη και αυτό αποτελεί τη θετική πλευρά.
Σημασία έχει, μέσα από την κάθε είδους ασχήμια, να προσπαθεί να βρίσκει κανείς παραθυράκια με φως και να τα επικοινωνεί με τον υπόλοιπο κόσμο. Τότε είναι που η δημιουργία αποκτά και μεγαλύτερη αξία, όταν πομπός και δέκτης, δημιουργός και κοινό, καταφέρουν να εξελιχθούν πνευματικά παρά τη ζοφερή πραγματικότητα. Και αυτό είναι για μένα η ισχυρότερη μορφή αντίδρασης.
Ίσως, όλα αυτά ακούγονται λίγο ρομαντικά, μιας και όσον αφορά τη μουσική τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα, αν σκεφτεί κανείς πώς περάσαμε από την εποχή του βινυλίου στην εποχή του cd και τώρα στην εποχή του «άυλου» ίντερνετ, όπου ακούς ένα κομμάτι για 3 λεπτά, μετά μπορεί να μην το ξανακούσεις ποτέ και ίσως ποτέ να μη μάθεις ποιος ήταν ο συνθέτης, ο στιχουργός του, ποιοι μουσικοί έπαιξαν και ποιοι άλλοι άνθρωποι εργάστηκαν για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα που άκουσες.. όμως συνεχίζω να είμαι αισιόδοξη.
Κι αυτό γιατί υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι, που κατά τη γνώμη μου έχουν πολλά πράγματα ακόμα να μας δώσουν, όπως ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Απόστολος Ρίζος, ο Απόστολος Καλτσάς, η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης, ο Αδριανός Νόνης, ο Ηλίας Βαμβακούσης, ο στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος και πολλοί πολλοί ακόμη. Πιστεύω πολύ στη νέα γενιά δημιουργών μιας και είμαι κατά κάποιο τρόπο κομμάτι της. Άλλωστε, αν δεν πίστευα, αυτό θα αποτελούσε και ένα είδος αυτοαναίρεσης..
Ποιος είναι ο στόχος σου όσον αφορά στη μουσική? Μπορείς να δεις το εαυτό σου 5 χρόνια μετά?
Ποτέ δε μ’ άρεσε να βάζω μακροπρόθεσμους στόχους. Μ’ αρέσουν οι μικροί και άμεσοι στόχοι. Αυτό που θα ήθελα, λοιπόν, είναι να συνεργάζομαι με αξιόλογους και ταλαντούχους ανθρώπους και να έχω τη δυνατότητα και τη δημιουργικότητα να συνεχίσω να επικοινωνώ μουσικά αυτά που έχω να πω και οι αποδέκτες … εννοείται καλοδεχούμενοι!!
