Της Ψυχής μου οι Πατρίδες – Αβραάμ Κωνσταντίνου – Σάββα Ντεγιρμεντζόγλου
– Πρώτη δισκογραφική δουλειά Αβραάμ με τίτλο «Της Ψυχής μου οι Πατρίδες» ,πες μου λίγο για την πορεία ώστε να ολοκληρωθεί αυτό το Album;
Πρέπει να πω ότι αρχικά συνάντησα τον συνεργάτη μου, Σάββα με τον οποίο ταιριάξαμε καλλιτεχνικά. Του έστειλα κάποιους στίχους μου και είδα ότι τον άγγιξαν. Στην πορεία το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί ένα άλμπουμ. Μου έστελνε συνήθως τα κομμάτια μας σε πρόχειρη μορφή για να του πω την γνώμη μου. Συνήθως ήμουν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Από εκεί και μετά τα πράγματα πήραν την πορεία τους: στούντιο, ηχογραφήσεις, διορθώσεις σε κάποια κομμάτια, συζητήσεις με δισκογραφικές εταιρίες, κλπ. Τελικά καταλήξαμε σε συνεργασία με την FM Records, η οποία πίστεψε στο άλμπουμ μας από την πρώτη στιγμή.
– Πόσα τραγούδια περιέχει; Τι θα ακούσουμε;
Περιέχει 16 τραγούδια τα οποία κινούνται σε παραδοσιακό ύφος. Είναι γεμάτα αρώματα και μνήμες από τις αλησμόνητες πατρίδες: Πόλη, Καππαδοκία, Μικρασία. Το πιάνο, το κανονάκι, το μπουζούκι μπερδεύονται γλυκά, ενώ πολλά κομμάτια, όχι μόνο δένουν μεταξύ τους, αλλά σου δίνουν μία κινηματογραφική αίσθηση! Διαπραγματευόμαστε με ένα θέμα που ενδιαφέρει όλους τους Έλληνες και κατ’ επέκταση όλους τους πρόσφυγες…
– Η συνεργασία σου με τον Σάββα Ντεγιρμεντζόγλου πως προέκυψε;
Είμαι ένα ανήσυχο πνεύμα. Η μουσική για μένα αποτελεί ολόκληρη τελετουργία. Δεν κάθομαι απλώς να ακούσω ένα κομμάτι βιαστικά, για να περάσει η ώρα μου. Συνεχώς αφουγκράζομαι όχι μόνο τις νέες τάσεις της μουσικής, αλλά προσπαθώ να ανακαλύψω τραγούδια και μελωδίες που θα με ευχαριστήσουν, που θα κάνουν την καρδιά μου να ευφρανθεί, καθώς και για νέα πρόσωπα στο πεντάγραμμο. Κάπως έτσι γνώρισα και τον Σάββα.
Όταν πρωτοάκουσα το κομμάτι του ‘Τραγούδι για την Πόλη’, στο διαδίκτυο συγκλονίστηκα πραγματικά. Αισθάνθηκα ότι στις μελωδίες αυτές υπήρχε και ένα κομμάτι από τον εαυτό μου! Και τότε αποφάσισα να επικοινωνήσω μαζί του για να του προτείνω να συνεργαστούμε.
– Αγαπάς πολύ την παράδοση… Ποιο άλλο είδος σου αρέσει να ακούς, όταν είσαι με φίλους σου;
Γενικά ακούω οτιδήποτε εμπνευσμένο, χωρίς απαραίτητα να ανήκει στο παραδοσιακό ρεπερτόριο. Με την ίδια ευκολία θα μπορούσα να απολαύσω μια δυνατή ροκ μπαλάντα, ή ένα jazz κομμάτι. Και ένα ποπ προσεγμένο κομμάτι δεν θα με άφηνε αδιάφορο. Φτάνει να μιλήσει στην ψυχή μου. Επίσης όταν είμαι με την μικρή μου ανιψιά ακούμε μαζί παιδικά τραγουδάκια… Τα αγαπώ πολύ!
– Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που έχεις όνειρο να συνεργαστείς μαζί του;
Θα ήθελα να συνεργαστώ με την Γλυκερία και την Αρετή Κετιμέ τις οποίες θαυμάζω χρόνια. Από τους νέους τραγουδιστές ξεχωρίζω τον Άρη Καμπανό, ο οποίος εκτός του ότι έχει μια απίστευτη φωνή είναι και ένα καταπληκτικό παιδί. Έχουμε ανταλλάξει κάποιες κουβέντες μέσω διαδικτύου και μου φάνηκε πολύ προσγειωμένος. Θα ήταν τιμή μου να συνεργαζόμουν μαζί του.
– Πώς φαντάζεσαι τη διαδρομή σου σε βάθος χρόνου; Τι είναι αυτό που σ’ ενδιαφέρει να κατακτήσεις σε αυτό το μουσικό ταξίδι;
Με ενδιαφέρει όλα αυτά τα οποία γράφω να φθάσουν στα αυτιά του κόσμου. Και κυρίως να παραμείνουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Να μπορούν δηλαδή μετά από χρόνια να τα ξανακούσουν κάποιοι άνθρωποι και να σκιρτήσει ξανά οι καρδιά τους, όπως όταν τα είχαν πρωτοακούσει! Είμαι υπέρ της ποιότητας, του προσεγμένου στίχου.
– Τι χρειάζεται ένα όνειρο για να γίνει πραγματικότητα;
Χρειάζεται πολλή τόλμη, υπομονή και κυρίως επιμονή.
– Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί γύρω σου;
Στην μουσική η προχειρότητα. Το να μην κάνει κάποιος καλά την δουλειά του και γενικά να είναι στην μουσική σκηνή απλά και μόνο για το κέρδος. Ας πούμε ακούς ένα κομμάτι του οποίου η μουσική επένδυση είναι εξαιρετική και αμέσως μετά έναν στίχο φθηνό που σε αποτελειώνει!!! Αν θες και γενικά με ενοχλεί όλο αυτό το κλίμα που επικρατεί ανά τον κόσμο και αφορά φυσικά τα τρομοκρατικά χτυπήματα τον τελευταίο καιρό. Ζούμε έναν ακήρυχτο Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο…
– Σε προσωπικό επίπεδο τι είναι αυτό που θα σε ολοκληρώσει σαν άνθρωπο;
Θα αισθανθώ πραγματικά ολοκληρωμένος αν βρω το άλλο μου μισό: Δηλαδή ένα άτομο που να νοιάζεται πραγματικά για μένα, χωρίς να κολλά σε στεγανά. Και να επιθυμεί να μοιραστούμε μαζί τις χαρές και τις λύπες της ζωής. Να μην είναι δηλαδή ένας συντηρητικός άνθρωπος. Επίσης θα πρέπει να εκτιμά την μουσική και να την θεωρεί ως το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου. Αυτό θα ήταν μια ευλογία για μένα.
Επίσης διαβάστε: Της ψυχής μου οι πατρίδες
